Review: Trek Super Commuter+ 8S

Een weekje woon-werk verkeer op de Trek Super Commuter+ 8S speed pedelec. Commuting noemen ze dit heen en weer pendelen tussen huis en werk in goed Nederlands. Trek stelde hun nieuwe snelle e-bike voor een review ter beschikking, en ik stapte daarvoor in weer en wind (veel wind) op de fiets om eens te testen hoe dat gaat.

Trek Commuter in de praktijk getest

De elektrische Trek Super Commuter+ 8S (€ 4.999,-) werd afgeleverd op mijn werk. Ik kende hem al van de foto’s, maar in het echt was ie nog mooier. Het frame is echt een plaatje, sportwagenrood, prachtige vormgeving, de accu is fraai geïntegreerd en alles straalt snelheid uit. De spatborden sluiten mooi aan, de koplamp is een kunststukje en zelfs de standaard mag er zijn. Tijd om eens in de praktijk te ervaren of zo’n 45 km/u monster geschikt is om de auto of trein te vervangen.

Het eerste dat opvalt is het gebruiksgemak. De kleine Bosch Purion display zet je aan met een korte druk op de knop. Daarmee is de fiets gelijk gebruiksklaar. De dagverlichting gaat aan en nu is het alleen nog maar een kwestie van trappen. Het eerste stuk door Duivendrecht doe ik rustig aan, dat wil zeggen met een vaartje van zo rond de 30 km/u. Dat kost geen enkele moeite, dus ik speel ondertussen wat met de diverse modi op het schermpje. Er is te kiezen tussen Off, Eco, Tour, Sport en Turbo. In de Eco stand is de fiets heel rustig en gaat de snelheid zonder zelf veel te doen voor je het weet naar 35 km/u. Dat gaat prima. Andere fietsers schrikken hier niet van en automobilisten hoeven zich ook nog niet te haasten met oversteken.

Wat opvalt is het rijgedrag. De fiets is echt knalstijf. Het voordeel daarvan is dat hij stuurt als een scheermes, de dikke 27,5 inch banden helpen daar ook bij mee. Ruim voldoende grip, ook op een natte ondergrond. Wel voel je alle schokken van het wegdek doorkomen. Er is geen enkele demping aanwezig, niet in de stijve carbon voorvork en niet in de zadelpen. Je zou de banden wat zachter kunnen zetten, maar dat gaat ten koste van de actieradius en wordt niet aangeraden door de bandenfabrikant. Vrij Spartaans dus, vooral als ik de snelheid eenmaal buiten de stad laat oplopen tot 40 km/u. Het fietspad is daar gelukkig wel een stuk vlakker.

E-bikes voor luie mensen?

Op 1 van de ritjes heb ik echt stevig proberen door te rijden. Het leuke is dat je je dan gewoon behoorlijk kunt inspannen. Door continu druk op de pedalen te houden was mijn hartslag net zo hoog als wanneer ik de racefiets pak…ik reed alleen een heel stuk sneller. Het hoeft dus echt niet altijd lui te zijn, zo’n e-bike. Je kunt serieus inspannen, je bent alleen met dezelfde inspanning wel een stuk sneller op de plaats van bestemming. Een korte rij-impressie zie je in onderstaande video. Ik ben zelf altijd verbaasd over hoe snel het er op video uitziet. Zo snel voelt het in werkelijkheid echt niet, dat lijkt me een compliment voor de fiets.

Summiere informatie

De Purion display is wennen. Die geeft maar weinig informatie. Je ziet hoe hard je gaat, hoeveel streepjes er nog in de accu zitten en dan is er nog ruimte voor 1 extra waarde. Gereden afstand, totaal gereden afstand, ondersteuningsmodus of nog te rijden afstand. Dat is dus vrij summier. Ik ben gewend aan meer informatie op het scherm. Ik wil graag in een oogopslag zien in welke stand ik rijd én hoeveel kilometer ik nog kan rijden op de accu. En even weten hoe laat het is vind ik ook wel prettig. Mijn voorkeur zou dus uitgaan naar de Intuvia boordcomputer, of nog beter de Nyon, maar die zijn helaas niet optioneel.

Speed pedelec, dus altijd 45km/u!

Die vlieger gaat niet op, zoals iedere snelle e-bike gebruiker je kan vertellen. In de stad is het sowieso te druk, buiten de stad zijn er stoplichten, kruispunten, zwabberende medefietsers. Op mijn woon-werk parcours, dat grotendeels verlaten is, haal ik een gemiddelde van 35,6 kilometer per uur. Op de rechte polderwegen gaat de ondersteuning op Sport, dan rijd ik met mijn gewicht 44 km/u. In bochtig en druk Duivendrecht doe ik het met de Eco-stand, op 34 km/u waar het kan. De lange en steile Hollandse Brug…even het gas er op en met 42 km/u naar boven. Dat is genieten. Met mijn racefiets ben ik al blij als ik niet onder de 30 kom.

Rij-gedrag

Nog even over het rij-gedrag. Zoals gezegd stuurt de fiets messcherp. De motor is behoorlijk stil, zeker met hoge snelheid hoor je hier weinig van. Wat je hoort is het best te omschrijven als een soort laag gierend geluid, niet echt storend wat mij betreft. Wat soms wel veel herrie maakt is het schakelen. De XT-achterderailleur heeft af en toe moeite om snel het juiste tandje te vinden. De dikke buizen van het frame geven dan het schakelgeluid hard door, die werken als klankkast. Er komt dan ook hoorbaar veel kracht op de ketting. Ondanks dat ik de druk van de pedalen haal als ik schakel, kan ik moeilijk wennen aan het tandenknarsen dat uit de achterkant van de fiets klinkt. Ik ben erg benieuwd hoelang een ketting meegaat met bij soort krachten. Sowieso is het een goed idee om al voor het stoppen voor een stoplicht even terug te schakelen. Zowel in versnelling als in ondersteuning. Dat scheelt veel kracht op tandwielen en ketting en helpt de levensduur te verlengen. Over kracht gesproken, de verdeling tussen de diverse modi is bij de Performance Speed line als volgt:

• TURBO:275%

• SPORT:190 %

• TOUR:120 %

• ECO: 55%

De Purion bedieningsunit op het stuur is heel simpel in het gebruik. Een plus en een min knop, voor meer of minder ondersteuning. Die vind je naast het linkerhandvat, je hoeft het stuur dus niet los te laten. Langer indrukken van de minknop laat je de getoonde waardes op het display wijzigen. Bovenop zit de aan-/uitknop. De ondersteuningsmodus wijzigen gaat soepel. Je voelt het resultaat direct. Het verschil tussen Eco en Tour is overigens veel groter dan dat tussen Sport en Turbo. De Bosch Performance line meet 1000 keer per seconde de snelheid, acceleratie en het krachtmoment. Daar wordt de ondersteuning direct op aangepast. Ga jij meer kracht zetten, dan schakelt de motor een tandje bij. Daar voel je niets van, en dat is juist zo knap. Soepel en probleemloos, ik kan niets anders zeggen.

Op de foto zie je de Purion en de achteruitkijkspiegel. Die is standaard aanwezig en het was opvallend hoe snel ik daar aan gewend was. Hij is trillingsvrij en echt een uitkomst. Je hoeft niet achterom te kijken voor het afslaan (met vaak naar links zwenken tot gevolg), en ik was echt na 1 rit overtuigd van het nut. Wat mij betreft een verplichting voor alle fietsen op de openbare weg van nu.

Techniek

Ik vraag me af wat je met 11 versnellingen en een 11-42 cassette moet op een speed pedelec. Wanneer gebruik je ooit die grootste 4 kransjes (de lichtste versnellingen dus)? Met een 11-28 Shimano 105 cassette ben je een stuk beter af. Minder grote stappen en veel meer bruikbare kransjes. Voor vlak Nederland was dat een betere optie geweest. Je kunt je verder ook afvragen of een fiets met een derailleur en dus geen kettingkast de meest gelukkige keuze is als woon-werkpaard. Meer onderhoud, kwetsbaarder. Een versnellingsnaaf ipv een derailleur geeft de mogelijkheid om de ketting in een kettingkast te stoppen, best fijn in Hollandse regenbuien.

Aan de andere kant is het onderhoud ook zo gebeurd, en kun je nu wel overal makkelijk bij. Daarnaast is een derailleur met ketting een stuk goedkoper dan een goede versnellingsnaaf. Even de ketting afdrogen na een natte rit en geregeld de boel smeren, dat is ook het werk niet. En dit soort fietsen parkeer je toch niet op een open fietsenstalling naast het station.

De remmen doen het heel goed, niet vreemd voor hydraulische schijfremmen in deze maat. Ze zijn perfect doseerbaar en hebben ruim voldoende stopkracht. Wel irritant is het gepiep als je remt in de regen, helaas onontkoombaar bij schijfremmen. De voordelen wegen in dit geval wel op tegen de nadelen. Ook het vermelden waard is de verlichting. Die is top. Overdag staan de lampen ook aan, als je een tunnel in rijdt gaat de koplamp automatisch feller branden. Met een stevige drukknop naast het rechter handvat kun je de verlichting zelf harder of zachter zetten.

Actieradius

Hoewel het lastig is iets over de actieradius te zeggen (volkomen afhankelijk van gewicht, parcours, rijstijl, temperatuur) ga ik dat toch proberen. Op 1 van de testritten had ik in de ochtend een stevige windkracht 5 tegen. Ik zag direct op het display dat ik het ondanks de volle 500Wh acculading niet ging halen op de Sportstand. Dan ga je dus aan ‘accumanagement’ doen. En hoewel ik de volgende 40 kilometer op de Eco-stand reed, was de accu helemaal leeg op 4 kilometer voor de eindstreep. En dan wordt het zwoegen. Ik heb niet eerder op een e-bike gereden die zo zwaar fietst zonder ondersteuning. Vreemd, want hij is niet extreem zwaar, noch heeft hij bijzondere kenmerken vergeleken met de concurrentie. Ik kan helaas geen rolweerstandtest met de banden doen, maar voor mijn gevoel lopen de 2,4 inch dikke Schwalbe Super Moto’s niet al te soepel. Gelukkig komt het zo goed als nooit voor dat dit je overkomt, ik zoek tijdens het testen uiteraard de extremen op. Op de terugweg met dezelfde wind mee kon ik moeiteloos de sterkere ondersteuningsstanden gebruiken, en hield nog 8 kilometer over op de finishlijn die thuis heet.

Praktische zaken

• Bij dit soort snelheden krijg je het sneller koud, goed aankleden is dus aan te raden.
• De bagagedrager is mini, ik gebruik liever een comfortabele rugzak om regenkleding etc. mee te nemen.
• Ik haalde het niet om heen en weer te komen op 1 acculading, en sleepte dus de lader mee. Een extra lader aanschaffen voor op het werk is het overwegen waard.
• Het voorwiel zit vast met een stijve steekas, geen quick release. Zorg dat je altijd gereedschap mee hebt om bij een eventuele lekke band het voorwiel te kunnen demonteren.
• Inkopper, maar blijf je verstand gebruiken. Overige verkeersdeelnemers zien je als fiets en schatten je snelheid vaak verkeerd in. Dat is misschien hun fout, maar het is jouw probleem….pas je snelheid aan op de situatie!
• Als je niet gewend bent aan snel fietsen, bouw dit dan langzaam op. Neem desnoods eens een cursus. Van 16 per uur naar 40+ per uur is een grote stap, zeker als je dat niet eerder gewend bent.

Conclusie

Een woon-werk afstand van 53 kilometer is te ver om dagelijks heen en weer te rijden op de fiets, zelfs op zo’n snelle als deze Trek Super Commuter. Dat is mijn conclusie na een week commuten. Je bent evengoed lang onderweg en je zit met de actieradius van de accu. Zou ik 30 kilometer van mijn werk wonen dan zou ik niet twijfelen en direct een speed pedelec aanschaffen. Je rijdt dan in zo’n 3 kwartier naar je werk, komt onbezweet aan, bent lekker in de buitenlucht geweest en hebt voor nog geen 10 cent aan stroom verbruikt. Daar kan geen auto tegenop.

De prijs van deze Trek is heel stevig. Hoewel hij er prachtig uit ziet, is het eigenlijk een vrij eenvoudige fiets. OK, het frame is echt briljant, en ook de voorvork is prachtig gemaakt. Maar de Purion is de goedkoopste bedieningsunit van Bosch, er zit geen anti-diefstal systeem op, er zijn geen apps te koppelen, demping/vering ontbreekt en een derailleur is de goedkoopste versnellingsoptie die er is. Stiekem is dat allemaal ook wel fijn, want dan kan er weinig aan stuk gaan. De belangrijke zaken zijn goed voor elkaar. Verlichting, remmen, rijgedrag, allemaal niets op aan te merken. Maar voor de € 4.999 euro die deze Trek kost, verwacht je stiekem misschien net iets extra’s. Wat je in ieder geval krijgt is een betere conditie en heel veel fietsplezier!

Naast de 8S die wij testten zijn er ook nog modellen met een naafversnelling van NuVinci. We zetten de mogelijkheden even op een rij:

Super Commuter+ modellen

Super Commuter+ 9S – Dnister Black, interne versnellingsnaaf, max. snelheid 45 km/u. € 5.199
Super Commuter+ 9 – Dnister Black, interne versnellingsnaaf, max. snelheid 25 km/u € 4.699
Super Commuter+ 8S – Viper Red, 11-speed, max. snelheid 45 km/u € 4.999
Super Commuter+ 8 – Viper Red, 11-speed, max. snelheid 25 km/u € 4.499

Nog wat plaatjes, wat is ze mooi hè: